Mens en medemens

Klasgesprek

Tijdens het klasgesprek bespraken we onder andere verschillende casussen. Hier ging het er o.a. over of het toelaatbaar was voor een vrouw van 62 om nog een kindje te krijgen, of een moslimkindje mocht meevieren met het sinterklaasfeest en zo verder. Zelf zou ik graag even mijn mening geven over de eerste casus. 

Ik vind het zeer onverantwoord dat een vrouw van 62 jaar oud nog een kind baart. Ten eerste is zij zelf al veel te oud, dit kind zal geen volwaardige opvoeding kunnen krijgen. De vrouw heeft zelf nood aan verzorging terwijl het kind volop in de groei is en ook alle verzorging en aandacht nodig heeft. Wat als de moeder haar kind op een dag uit het bedje wilt halen en er schiet iets in haar rug terwijl ze terug omhoog komt? Dan staat de moeder daar wel mooi, wat moet ze dan doen? Haar gsm kan ze niet nemen want ze heeft haar kindje in haar handen. Roepen naar haar man? Maar wat als ze geen man meer heeft? Wat als ze op een dag haar kind gaat afhalen op school. Wie weet zeggen de kindjes dan wel niet: 'Ah, is dat jouw oma?'. Dit is dan volgens mij zeer beschamend voor het kind om toe te geven dat dit niet haar oma is, maar dat haar moeder al redelijk oud is. 

Ik neem dit zeker mee in mijn verdere leven. Sommige mensen maken gewoon graag de foute beslissingen, en dan willen ze erna hun fouten niet toegeven. 

Ik kan hier natuurlijk ook fout in zijn, maar dit is mijn mening hierover. Als jullie hier anders over denken, aarzel dan zeker niet om dit in een reactie te plaatsen en misschien kan ik jullie reactie wel verwerken in een volgend blogbericht?

                                                                                                                                                 

I feel pretty, unpretty 

Luister even naar het volgende liedje:

Dit liedje gaat erover dat je jezelf niet moet veranderen om mooi te zijn. ik heb dit liedje gekozen als inleiding op mijn onderwerp, omdat ik vind dat mensen elkaar de dag van vandaag zeer graag slecht doen voelen.

Onze medemens beoordeelt ons zeer snel op hoe we eruit zie. Dit kan zich uiten in zeer negatieve en kwetsende opmerkingen. Dit heeft natuurlijk alleen impact op de persoon waarop de opmerking is gegeven, maar wie weet is die impact wel groter dan je zelf denkt?  Als je maar één keer hoort dat je er niet zo goed uit ziet, zal je het langs je laten gaan. Maar wat als je nu elke dag opmerkingen krijgt? Wat als je gepest wordt en je bent het allemaal beu?

Sommigen willen zichzelf veranderen. maar waarom zou je jezelf veranderen voor iemand anders? En nog belangrijker: waarom zou je jezelf veranderen als je het zelf niet eens wil? Zodat je geen commentaren meer krijgt? Ik vind het heel jammer dat het al zo ver gekomen is dat mensen plastische chirurgie ondergaan om er mooi uit te zien. Ze verkiezen bij wijze van spreken een gezicht dat niet eens van hen is, zodat de kwetsende opmerkingen - van mensen die ze niet eens kennen! - achterwege zouden blijven. Maar zijn ze dan wel nog volledig zichzelf? Diep vanbinnen weten ze dat, wanneer ze geen plastische chirurgie zouden ondergaan hebben, dat de persoon waarmee ze later samen zijn, zou gevallen zijn op haar ware uiterlijk. Maar wie zegt dat het op dat moment ook zo zou zijn? Stel nu dat ze het masker van haar 'nieuwe gezicht' zou kunnen afzetten. Zal die jongen dan schrikken? Van haar weglopen?

'I was told I was beautiful, but what does that mean to you?'. Wanneer mensen ons zeggen dat we mooi zijn, zullen we dit even onthouden. We zullen eens lachen, snel dankjewel zeggen en verder wandelen. Maar, wanneer mensen ons zeggen dat we er niet mooi uit zien, dat we lelijk zijn, zullen we dit voor ons hele leven bijhouden. We zullen ons afvragen wat er juist verkeerd met ons is, wat we eraan kunnen veranderen, waarom deze mensen ons lelijk vinden, en zo verder. Je kan manieren vinden om jezelf erover te zetten, maar sommigen raken hier nooit over. We krijgen complexen over onszelf omdat iemand zegt dat we lelijk zijn. Ik vraag me vaak af waarom dit zo is. Ik ben zelf ook zo, ik trek me veel te veel aan van de mening van anderen. Ik zal altijd mijn best proberen doen voor iedereen, maar dit lukt niet. Er zullen altijd mensen zijn die commentaar hebben en we kunnen er, jammergenoeg, niks aan doen. Zo ontstaan complexen bij mensen. Sommigen kunnen er niet mee leven en nemen soms drastische beslissingen. Anderen nemen dit hun hele leven met zich mee en hebben een zeer laag zelfbeeld. Dan heb je nog een klein onderdeel van de bevolking die zich er wel overheen kan zetten en uiteindelijk verder kunnen met hetzelfde zelfbeeld als voorheen.

Waarom jezelf veranderen? Zodat anderen tevreden zijn? Maar wat als je jezelf hier niet goed bij voelt?

Misschien wel iets om eens bij stil te staan, de volgende keer dat je iemand uitlacht met een bepaald uiterlijk.... 

                                                                                                                                                 

Children see, children do

In het filmpje ziet u hoe gemakkelijk kinderen dingen van hun ouders nadoen. Zij denken namelijk dat wat hun ouders doen juist is. Daarom is het zeer belangrijk dat je aan je kinderen de juiste waarden meegeeft en niet steeds verkeerd doet wanneer je kind in de buurt is. 

Deze kinderen weten niet anders dan dat het juist is wat ze doen en dit meenemen naar later toe. 

Er zijn heel wat waarden die ik mijn kinderen later zal willen meegeven. Zelf denk ik dat de belangrijkste waarde hierbij respect is. Ik vind het heel belangrijk dat mensen respect hebben voor elkaar. Wanneer je iemand voor de eerste keer ontmoet, is de ontmoeting zelf veel mooier wanneer dit op een respectvolle manier gebeurt! 

De waarde respect is zeer belangrijk binnen relaties omdat je daarmee sowieso veel verder raakt. In een relatie waar zeer veel respect aanwezig is, zal ook gemakkelijker gepraat worden. Wanneer je van je partner voelt dat hij je aanvaardt zoals je bent, zal je ook sneller eens je gedacht durven zeggen. Je relatie zal vlot verlopen en wanneer er eens een klein moment van discussie is zal dit veel sneller opgelost worden. Want zeg nu zelf, is het niet beter om een discussie uit te praten als twee volwassen mensen, dan verwijten naar elkaar te gooien? 

Onder respect kan je veel dingen verstaan. Respect op vlak van relaties, respect naar je medemens toe, ... . Een vriendschap die ontstaat, waarbij beide mensen veel respect hebben voor elkaar, is een mooi gegeven. Deze mensen waarderen hun vrienden en zullen nooit verkeerd over hen praten. 

                                                                                                                                                 

Nederlands verplicht op de speelplaats?

Klik hier om het artikel te lezen.

Van de drie artikels dat we moesten lezen was dit het artikel dat me het meeste aansprak. Ik vind het zeer belangrijk dat mensen, die in België komen wonen, zich volledig integreren. Hiermee bedoel ik: de Nederlandse taal leren, zich aan de wetten houden, een opleiding volgen of werk zoeken, ... . Het is voor mij dan ook vanzelfsprekend dat ik de mensen, die zeggen dat Nederlands op de speelplaats verplicht is, volledig gelijk geef. Wanneer immigranten enkel de Nederlandse taal horen die door de leerkracht gesproken wordt, zullen ze nooit kunnen meepraten met mensen op de speelplaats. Op de speelplaats wordt namelijk meer in een dialect gepraat dan in Algemeen Nederlands. Wanneer deze immigranten dan geen Nederlands praten, zullen ze zich nooit volledig kunnen integreren en zullen ze er niet echt bij horen.

Dit wil natuurlijk niet zeggen dat ik racistisch ben. Want dat ben ik zeker niet! Het is enkel zo dat ik het maar normaal vind dat immigranten zich integreren wanneer ze hier ook daadwerkelijk blijven wonen. Wanneer wij bijvoorbeeld in een ander land zouden gaan wonen, zullen deze toch ook van ons verwachten dat we ons aanpassen? Ze zullen het waarschijnlijk niet echt leuk vinden moesten wij daar opeens met helemaal andere wetten op de proppen komen. 

Er mag dan wel gezegd worden in het artikel dat er op de speelplaats tijd moet zijn voor wat ontspanning, maar dit kan toch ook in het Nederlands gebeuren? Dit moet toch niet in hun eigen moedertaal zijn? Ik denk persoonlijk ook niet dat die kindjes hun echt zullen kunnen amuseren als ze maar met een paar zijn die een andere moedertaal hebben. Ze zullen altijd naar dezelfde vriendjes gaan en niet echt open staan om nieuwe vriendjes te maken.
                                                                                                                                                 

'Wat moet er gebeuren voor de realiteit ons raakt?'

Dit filmpje gaat over een vrouw, die aan het bedelen is in het station van Antwerpen-Centraal. Er gaan enkele uren voorbij, maar de vrouw roept geen belangstelling op. Er wordt gewoon voorbij gelopen en de mensen gunnen de vrouw niet eens een blik. Soms wordt er eens naar gekeken maar er zijn ook mensen die gewoon met een grote boog rond haar heen lopen. Plots komt Jan Verheyen met een cameraploeg, vele lichten en enkele schermen op de vrouw af. Ze wordt volledig in de belangstelling gezet en er wordt een set rond haar opgezet. In een mum van tijd, ontstaat een grote kijkfile rond de vrouw. Velen stoppen om even te kijken wat er aan de hand is en blijven een tijdje staan. Het eerste waar ik aan dacht was: ramptoeristen. Vanaf het moment dat er iets gebeurt in de buurt, zullen we allemaal willen weten wat er gebeurd is. We zullen ons niet schamen en gewoon naar de plaats van het gebeuren gaan en er op staan kijken. Dit vind ik zeer erg. Sadistisch zelf om het zo te verwoorden. Je ziet mooi hoe de interesse naar de vrouw weer afneemt wanneer de gehele set weer afgebroken wordt en er geen bekende Vlaming meer rond staat. Eén iemand zei: 'De filmset heeft mijn aandacht getrokken'. De andere vertelde: 'Ik zie elke dag zwervers zitten, dus op de duur begin je dat normaal te vinden'. We zijn het al zo gewend dat we overal zwervers zien, dat we er niet meer van opschrikken. Ik heb hier geen woorden voor. Ik zeg niet dat ik alles voor die zwervers zal doen, maar het maakt mij gewoon zo kwaad dat er zelf mensen zijn die er met een boog omheen lopen, of mensen die hen vies aankijken.
Dit moet dringend veranderen! Maar het jammere eraan is, dat er nooit genoeg serieuze mensen zijn die hieraan willen meehelpen. Ze zijn niet geïnteresseerd in enkele daklozen die 's nachts geen slaapplek hebben, of daklozen die weer geen eten hebben. Het is pas wanneer we met onze neus op de feiten gedrukt worden, en er werkelijk 'schijnwerpers' op gezet worden, dat onze ogen even open gaan. Tot de schijnwerpers weer weg zijn. (JVA, het Nieuwsblad)