Welkom!

Hallo!

Mijn naam is Jennifer en voor het vak RZL moesten wij een blog maken.
Hierbij zal je verschillende dingen kunnen vinden, iedere keer opgedeeld onder verschillende onderwerpen.
Zo heb je, Mens en samenleving, Mens en zingeving, Mens en natuur, Mens en lijden en Mens en medemens.
Veel kijk- en leesplezier en aarzel zeker niet om een reactie achter te laten!
Zo weet ik ook waar ik aan moet werken en zo verder en weet ik wat jullie meningen zijn.

Alvast veel plezier!

Groetjes,
Jennifer

Mens en medemens

Klasgesprek

Tijdens het klasgesprek bespraken we onder andere verschillende casussen. Hier ging het er o.a. over of het toelaatbaar was voor een vrouw van 62 om nog een kindje te krijgen, of een moslimkindje mocht meevieren met het sinterklaasfeest en zo verder. Zelf zou ik graag even mijn mening geven over de eerste casus. 

Ik vind het zeer onverantwoord dat een vrouw van 62 jaar oud nog een kind baart. Ten eerste is zij zelf al veel te oud, dit kind zal geen volwaardige opvoeding kunnen krijgen. De vrouw heeft zelf nood aan verzorging terwijl het kind volop in de groei is en ook alle verzorging en aandacht nodig heeft. Wat als de moeder haar kind op een dag uit het bedje wilt halen en er schiet iets in haar rug terwijl ze terug omhoog komt? Dan staat de moeder daar wel mooi, wat moet ze dan doen? Haar gsm kan ze niet nemen want ze heeft haar kindje in haar handen. Roepen naar haar man? Maar wat als ze geen man meer heeft? Wat als ze op een dag haar kind gaat afhalen op school. Wie weet zeggen de kindjes dan wel niet: 'Ah, is dat jouw oma?'. Dit is dan volgens mij zeer beschamend voor het kind om toe te geven dat dit niet haar oma is, maar dat haar moeder al redelijk oud is. 

Ik neem dit zeker mee in mijn verdere leven. Sommige mensen maken gewoon graag de foute beslissingen, en dan willen ze erna hun fouten niet toegeven. 

Ik kan hier natuurlijk ook fout in zijn, maar dit is mijn mening hierover. Als jullie hier anders over denken, aarzel dan zeker niet om dit in een reactie te plaatsen en misschien kan ik jullie reactie wel verwerken in een volgend blogbericht?

                                                                                                                                                 

I feel pretty, unpretty 

Luister even naar het volgende liedje:

Dit liedje gaat erover dat je jezelf niet moet veranderen om mooi te zijn. ik heb dit liedje gekozen als inleiding op mijn onderwerp, omdat ik vind dat mensen elkaar de dag van vandaag zeer graag slecht doen voelen.

Onze medemens beoordeelt ons zeer snel op hoe we eruit zie. Dit kan zich uiten in zeer negatieve en kwetsende opmerkingen. Dit heeft natuurlijk alleen impact op de persoon waarop de opmerking is gegeven, maar wie weet is die impact wel groter dan je zelf denkt?  Als je maar één keer hoort dat je er niet zo goed uit ziet, zal je het langs je laten gaan. Maar wat als je nu elke dag opmerkingen krijgt? Wat als je gepest wordt en je bent het allemaal beu?

Sommigen willen zichzelf veranderen. maar waarom zou je jezelf veranderen voor iemand anders? En nog belangrijker: waarom zou je jezelf veranderen als je het zelf niet eens wil? Zodat je geen commentaren meer krijgt? Ik vind het heel jammer dat het al zo ver gekomen is dat mensen plastische chirurgie ondergaan om er mooi uit te zien. Ze verkiezen bij wijze van spreken een gezicht dat niet eens van hen is, zodat de kwetsende opmerkingen - van mensen die ze niet eens kennen! - achterwege zouden blijven. Maar zijn ze dan wel nog volledig zichzelf? Diep vanbinnen weten ze dat, wanneer ze geen plastische chirurgie zouden ondergaan hebben, dat de persoon waarmee ze later samen zijn, zou gevallen zijn op haar ware uiterlijk. Maar wie zegt dat het op dat moment ook zo zou zijn? Stel nu dat ze het masker van haar 'nieuwe gezicht' zou kunnen afzetten. Zal die jongen dan schrikken? Van haar weglopen?

'I was told I was beautiful, but what does that mean to you?'. Wanneer mensen ons zeggen dat we mooi zijn, zullen we dit even onthouden. We zullen eens lachen, snel dankjewel zeggen en verder wandelen. Maar, wanneer mensen ons zeggen dat we er niet mooi uit zien, dat we lelijk zijn, zullen we dit voor ons hele leven bijhouden. We zullen ons afvragen wat er juist verkeerd met ons is, wat we eraan kunnen veranderen, waarom deze mensen ons lelijk vinden, en zo verder. Je kan manieren vinden om jezelf erover te zetten, maar sommigen raken hier nooit over. We krijgen complexen over onszelf omdat iemand zegt dat we lelijk zijn. Ik vraag me vaak af waarom dit zo is. Ik ben zelf ook zo, ik trek me veel te veel aan van de mening van anderen. Ik zal altijd mijn best proberen doen voor iedereen, maar dit lukt niet. Er zullen altijd mensen zijn die commentaar hebben en we kunnen er, jammergenoeg, niks aan doen. Zo ontstaan complexen bij mensen. Sommigen kunnen er niet mee leven en nemen soms drastische beslissingen. Anderen nemen dit hun hele leven met zich mee en hebben een zeer laag zelfbeeld. Dan heb je nog een klein onderdeel van de bevolking die zich er wel overheen kan zetten en uiteindelijk verder kunnen met hetzelfde zelfbeeld als voorheen.

Waarom jezelf veranderen? Zodat anderen tevreden zijn? Maar wat als je jezelf hier niet goed bij voelt?

Misschien wel iets om eens bij stil te staan, de volgende keer dat je iemand uitlacht met een bepaald uiterlijk.... 

                                                                                                                                                 

Children see, children do

In het filmpje ziet u hoe gemakkelijk kinderen dingen van hun ouders nadoen. Zij denken namelijk dat wat hun ouders doen juist is. Daarom is het zeer belangrijk dat je aan je kinderen de juiste waarden meegeeft en niet steeds verkeerd doet wanneer je kind in de buurt is. 

Deze kinderen weten niet anders dan dat het juist is wat ze doen en dit meenemen naar later toe. 

Er zijn heel wat waarden die ik mijn kinderen later zal willen meegeven. Zelf denk ik dat de belangrijkste waarde hierbij respect is. Ik vind het heel belangrijk dat mensen respect hebben voor elkaar. Wanneer je iemand voor de eerste keer ontmoet, is de ontmoeting zelf veel mooier wanneer dit op een respectvolle manier gebeurt! 

De waarde respect is zeer belangrijk binnen relaties omdat je daarmee sowieso veel verder raakt. In een relatie waar zeer veel respect aanwezig is, zal ook gemakkelijker gepraat worden. Wanneer je van je partner voelt dat hij je aanvaardt zoals je bent, zal je ook sneller eens je gedacht durven zeggen. Je relatie zal vlot verlopen en wanneer er eens een klein moment van discussie is zal dit veel sneller opgelost worden. Want zeg nu zelf, is het niet beter om een discussie uit te praten als twee volwassen mensen, dan verwijten naar elkaar te gooien? 

Onder respect kan je veel dingen verstaan. Respect op vlak van relaties, respect naar je medemens toe, ... . Een vriendschap die ontstaat, waarbij beide mensen veel respect hebben voor elkaar, is een mooi gegeven. Deze mensen waarderen hun vrienden en zullen nooit verkeerd over hen praten. 

                                                                                                                                                 

Nederlands verplicht op de speelplaats?

Klik hier om het artikel te lezen.

Van de drie artikels dat we moesten lezen was dit het artikel dat me het meeste aansprak. Ik vind het zeer belangrijk dat mensen, die in België komen wonen, zich volledig integreren. Hiermee bedoel ik: de Nederlandse taal leren, zich aan de wetten houden, een opleiding volgen of werk zoeken, ... . Het is voor mij dan ook vanzelfsprekend dat ik de mensen, die zeggen dat Nederlands op de speelplaats verplicht is, volledig gelijk geef. Wanneer immigranten enkel de Nederlandse taal horen die door de leerkracht gesproken wordt, zullen ze nooit kunnen meepraten met mensen op de speelplaats. Op de speelplaats wordt namelijk meer in een dialect gepraat dan in Algemeen Nederlands. Wanneer deze immigranten dan geen Nederlands praten, zullen ze zich nooit volledig kunnen integreren en zullen ze er niet echt bij horen.

Dit wil natuurlijk niet zeggen dat ik racistisch ben. Want dat ben ik zeker niet! Het is enkel zo dat ik het maar normaal vind dat immigranten zich integreren wanneer ze hier ook daadwerkelijk blijven wonen. Wanneer wij bijvoorbeeld in een ander land zouden gaan wonen, zullen deze toch ook van ons verwachten dat we ons aanpassen? Ze zullen het waarschijnlijk niet echt leuk vinden moesten wij daar opeens met helemaal andere wetten op de proppen komen. 

Er mag dan wel gezegd worden in het artikel dat er op de speelplaats tijd moet zijn voor wat ontspanning, maar dit kan toch ook in het Nederlands gebeuren? Dit moet toch niet in hun eigen moedertaal zijn? Ik denk persoonlijk ook niet dat die kindjes hun echt zullen kunnen amuseren als ze maar met een paar zijn die een andere moedertaal hebben. Ze zullen altijd naar dezelfde vriendjes gaan en niet echt open staan om nieuwe vriendjes te maken.
                                                                                                                                                 

'Wat moet er gebeuren voor de realiteit ons raakt?'

Dit filmpje gaat over een vrouw, die aan het bedelen is in het station van Antwerpen-Centraal. Er gaan enkele uren voorbij, maar de vrouw roept geen belangstelling op. Er wordt gewoon voorbij gelopen en de mensen gunnen de vrouw niet eens een blik. Soms wordt er eens naar gekeken maar er zijn ook mensen die gewoon met een grote boog rond haar heen lopen. Plots komt Jan Verheyen met een cameraploeg, vele lichten en enkele schermen op de vrouw af. Ze wordt volledig in de belangstelling gezet en er wordt een set rond haar opgezet. In een mum van tijd, ontstaat een grote kijkfile rond de vrouw. Velen stoppen om even te kijken wat er aan de hand is en blijven een tijdje staan. Het eerste waar ik aan dacht was: ramptoeristen. Vanaf het moment dat er iets gebeurt in de buurt, zullen we allemaal willen weten wat er gebeurd is. We zullen ons niet schamen en gewoon naar de plaats van het gebeuren gaan en er op staan kijken. Dit vind ik zeer erg. Sadistisch zelf om het zo te verwoorden. Je ziet mooi hoe de interesse naar de vrouw weer afneemt wanneer de gehele set weer afgebroken wordt en er geen bekende Vlaming meer rond staat. Eén iemand zei: 'De filmset heeft mijn aandacht getrokken'. De andere vertelde: 'Ik zie elke dag zwervers zitten, dus op de duur begin je dat normaal te vinden'. We zijn het al zo gewend dat we overal zwervers zien, dat we er niet meer van opschrikken. Ik heb hier geen woorden voor. Ik zeg niet dat ik alles voor die zwervers zal doen, maar het maakt mij gewoon zo kwaad dat er zelf mensen zijn die er met een boog omheen lopen, of mensen die hen vies aankijken.
Dit moet dringend veranderen! Maar het jammere eraan is, dat er nooit genoeg serieuze mensen zijn die hieraan willen meehelpen. Ze zijn niet geïnteresseerd in enkele daklozen die 's nachts geen slaapplek hebben, of daklozen die weer geen eten hebben. Het is pas wanneer we met onze neus op de feiten gedrukt worden, en er werkelijk 'schijnwerpers' op gezet worden, dat onze ogen even open gaan. Tot de schijnwerpers weer weg zijn. (JVA, het Nieuwsblad)

Mens en lijden

Hey.

Ik wil jullie even aanspreken op iets.

Onlangs sprak ik met een hele goede vriendin van mij. Zij vertelde mij hoeveel moeite ze wel niet had met mensen die enkel maar naar het uiterlijk keken. Ik vind dit zelf ook zeer erg. Mensen hebben soms al van hunzelf een zeer laag zelfbeeld. Daar komt dan nog eens bij dat anderen hen steeds zeggen dat ze niet mooi zijn. Deze mensen lijden hier echt onder. Het is onverantwoord hoe sommigen er alles aan zouden doen om hun medemensen zo slecht te doen voelen. Wat ze niet doorhebben, is dat degenen die hiermee geconfronteerd worden, vaak met zeer negatieve gedachten zitten.


Ze denken dat ze het niet verdienen om nog gelukkig te zijn, ze gaan deze 'pestkoppen' werkelijk geloven wanneer deze zo'n kwetsende dingen zeggen en zo verder.. In onze samenleving worden we steeds meer geconfronteerd met eetstoornissen, depressies, zelfmoorden, zelfverwonding, ... en we doen er niets aan..

Bij deze wil ik alle mensen die zo'n dingen al veroorzaakt hebben even op hun plaats zetten. Je zou je werkelijk moeten schamen! Maar natuurlijk hebben deze mensen dit nooit door.. Kinderen die gepest worden komen ook steeds vaker voor en er wordt steeds minder over gepraat.. Ze durven er niet over beginnen tegen hun ouders of schamen zich, omdat ze denken dat het hun eigen fout is dat ze gepest worden. Personen die werkelijk mooi zijn, maar toch zo afgekraakt worden, kijken opeens met afgunst in de spiegel. 

Het is niet omdat deze mensen dit niet vertellen, dat ze daarom niet worstelen met allerlei gedachten. Meer dan de helft van de tieners heeft ooit al eens gedacht aan zelfmoord.. Het is niet omdat het niet op de oppervlakte te zien is, dat er daarom niets aan de hand is met deze persoon. 

The happiest people mostly hide the biggest tears.. 

Denk hier maar eens over na..

                                                                                                                                                 

'Je suis Charlie'

Wereldnieuws is het. De aanslag in Charlie Hebdo. De hele wereld is aangedaan van de gebeurtenissen en weet niet wat gezegd. Toen we gisteren het nieuws opzetten, was dit het eerste dat ik zag. Eén van de twee mannen schoot een agent dood, die al op de grond lag, en de twee liepen verder. Het is een beeld dat ik nooit meer zal vergeten. 

Op zo'n momenten vraag ik me af wat er in deze mensen hun hoofd omgaat. Het kan toch niet zijn dat zij zelf anderen willen vermoorden? Wanneer iemand met iets van jou spot, zal je hen toch ook niet door het hoofd schieten? Duizenden vragen komen in mij op en onbegrip neemt de overhand. Wij weten niet wat de mensen soms kunnen aanrichten, tot het gebeurt. 

Wetende dat deze mensen niet de enige zijn die tot deze daden in staat zijn, roept angst bij me op. Wat als dit bij ons gebeurt? Het feit dat het zo dicht bij ons gebeurd is, laat ons toch wel realiseren dat het ook bij ons kan gebeuren. Wanneer we schietincidenten in Amerika zien, zit het in ons achterhoofd dat het ver weg is, dat het niet bij ons kan gebeuren. Frankrijk ligt al een stuk dichter bij ons, onze ogen gaan open en we beseffen dat dit de harde realiteit is. 

Speculaties, het zal niet bij deze enige aanslag blijven. Parijs leeft in angst en nog geen dag later staat het nieuws op springen van twee nieuwe aangrijpende gebeurtenissen. Twee gijzelingen, de ene begint 's ochtends, de andere op de middag. Frankrijk is in rep en roer, de aanslag heeft het wereldnieuws bereikt. De redactie staat op springen, live beelden van de gijzelingen kunnen gevolgd worden via het internet. Zou dit dan de start van WOIII zijn? Kunnen we nu niet meer op ons gemak zitten en moeten we steeds bang zijn voor terroristische daden? Moeten we nu tot onze dood in angst leven? Wachtend op de volgende aanslag?

7 januari 2015 is een datum die voor eeuwig in ons geheugen gegrift zal staan. De dag waarop cartoonisten werden vermoord, omdat ze hun mening tekenden. De dag waarop vrije meningsuiting tegengesproken werd. De dag waarop vrije meningsuiting door sommigen in vraag werd getrokken. Samen met vele anderen kom ik op tegen onterechte doding. Deze mensen verdienden het niet om te sterven. Ze deden niks verkeerd. Satirische humor is ook humor. 

Charlie Hebdo legt de pennen niet neer. Dit voorval zal hen niet afremmen om hun blad uit te brengen en dat vind ik zeer mooi. Deze mensen moeten opstaan tegen terroristen en tonen dat ze hen niet zo gemakkelijk klein krijgen. Elke persoon moet het recht krijgen om zijn mening te uiten en dit moet zonder geweld gebeuren. 

#JeSuisCharlie

                                                                                                                                                 

Regina Spektor - Laughing With

Is er een leven na de dood? Iedereen heeft zich deze vraag wel al eens gesteld in zijn leven. Ik betrap mezelf er soms op dat ik hier wel eens over kan zitten piekeren. Niemand kan met zekerheid vertellen of er nu wel leven na de dood is of niet. Misschien zijn we allemaal wel een reïncarnatie van iets of iemand? Misschien gaan we na onze dood wel naar een nieuwe wereld, waar we de kans hebben om ons leven opnieuw te doen? Maar wat er echt gebeurt nadat we doodgaan, kan niemand ons vertellen. 

Ikzelf geloof in een leven na de dood. Ik kan er niet overheen dat er niets zou zijn na de dood. Het maakt me daadwerkelijk bang. Ik denk dat ik er vooral in geloof om mezelf wat gerust te stellen. Wat er gebeurt na onze dood? Daar kan ik geen definitie op plakken. Ik weet niet of ik nu geloof dat we terugkeren als een ander persoon, of als we terugkeren als dieren. Ik geloof gewoon dat er een leven is na de dood. Wel is het zo, dat ik er bijna zeker van ben dat we, als we terugkeren in een andere ziel, het nooit zullen weten dat we al eens geleefd hebben. Ik ben er zeker van dat ons geheugen steeds opnieuw gewist wordt en dat we een kans krijgen om ons leven opnieuw te leven en misschien sommige dingen beter te doen. 

Zoals ik eerder al vermeldde op mijn blog, geloof ik ook in geesten. Dit betekent dus ook dat ik geloof dat we als geest kunnen terugkeren op deze wereld. Dit kan zijn om nog een taak te vervullen, of omdat we op deze wereld willen blijven en nog niet klaar zijn om ons lichaam los te laten. Dat ik geloof in een leven na de dood betekent natuurlijk niet dat ik ook in een God geloof. Want zoals ik dit ook al vermeld heb, geloof ik niet in een God, maar wel in iets. 

Wat geloven jullie? Is er volgens jullie een leven na de dood of juist niet? 

                                                                                                                                                 

Oscar et la dame Rose

Tijdens de les bekeken we de film: Oscar et la dame Rose. De film ging over een jongetje, Oscar, die kanker heeft. Hij heeft nog maar enkele dagen te leven. Oscar luistert een gesprek tussen zijn ouders en de dokter af en is verontwaardigd wanneer zijn ouders hem die dag niet meer wil bezoeken. Hij is kwaad op hen en wil met niemand meer praten, omdat iedereen alleen maar liegt tegen hem. Op de gang loopt hij tegen een dame, La dame Rose, die hem niet spaart. Ze wordt kwaad op hem en zegt hem waar het op staat. Oscar heeft verwondering voor deze dame, omdat zij tenminste wel eerlijk is. Wanneer hij terug op zijn kamer is, weigert hij om nog met iemand te praten. De enige persoon waarmee hij wil praten, is La Dame Rose. Eerst staat la dame Rose er een beetje onwennig tegenover, ze wil niet op bezoek bij de jongen, omdat ze hem amper kent en ze heeft teveel medelijden met hem. Thuis bij haar vriend, komt ze tot inzicht wanneer hij haar vertelt over een cadeau dat hij kreeg van een gehandicapte. De dag erna staat Rose aan het bed van Oscar. Zo spendeert Oscar zijn laatste levensdagen in het gezelschap van la dame Rose en ze maken nog heel veel mee. La dame Rose vertelt heel wat levensverhalen aan Oscar en Oscar leert om brieven te schrijven naar God met zijn gevoelens erin. 

De film was zeer ontroerend. Ik moet zeggen dat ik op bepaalde momenten toch ook met een krop in de keel zat. In de film werden ook zeer veel interessante dingen verteld, dat ook als lessen kunnen dienen voor mensen van onze leeftijd. 

Ik raad het jullie zeker allemaal aan om de film te bekijken! 

Als opdracht moeten wij ook een brief schrijven waarin wij onze verwondering schrijven. Hierin zal mijn mening nog duidelijker worden en zal je ook te weten komen welke aspecten me aanspreken. Als jullie de film al bekeken zouden hebben, laat me dan zeker eens weten hoe jullie die vonden! 

Hey Kim

Het is al een lange tijd geleden dat ik je nog eens gezien heb! Ik hoop dat alles goed met je gaat. Zeg, je zei me de vorige keer dat je een goede film zocht om eens te bekijken he? Wel als je zin hebt om een Franse film te bekijken, kan ik je zeker ‘La Dame Rose’ aanbevelen! De film gaat over een jongentje, Oscar, die kanker heeft. Hij ontmoet een ‘roze dame’ en beleeft er uiteindelijk een aantal avonturen mee. Ik zal je niet zo veel vertellen over hoe de film verloopt, dat moet je zelf uitzoeken! Wel wil ik je even uitleggen hoe de film in elkaar zit en welke fragmenten mij ontroerden.

Het is heel duidelijk dat de filmmaker verschillende thema’s gebruikt gedurende het volledige verhaal. Zo gaat het bijvoorbeeld over christendom. Door de Roze mevrouw, leert hij om brieven te schrijven naar God. Hierin moet hij zijn gevoelens verwoorden en elke dag moet hij ook een wens opschrijven. Hij leert God te waarderen en op het einde beweert hij God gezien te hebben. Het ontroerde mij, al geloof ik zelf niet in een God. Ook Oscar geloofde in het begin niet in God, maar door deze brieven te schrijven begint hij er steeds meer en meer in te geloven.

Liefde is een thema dat ook aan bod komt. Oscar heeft een boontje voor Peggy Blue, maar hij durft dit niet te zeggen. Samen met la dame Rose overwint hij zijn angst en gaat hij bij Peggy Blue op bezoek. Enkele dingen gebeuren, waardoor Oscar en Peggy in het begin niet direct bij elkaar komen, maar uiteindelijk hebben ze nog een mooie, kortstondige relatie.

Daarnaast staan de dood en ziekte samen centraal. Het verhaal speelt zich af in een kinderziekenhuis, waar dus allemaal zieke kinderen liggen. Oscar zelf is ook ziek, maar de dokters weten dat het bij hem niet positief zal aflopen. Oscar heeft een ongeneeslijke kanker en zijn dagen zijn geteld. Samen met la dame Rose leeft hij naar zijn dood toe, zonder dat hij het zelf beseft. Hij heeft de meest onvergetelijke dagen van zijn leven.

Wat we zeker niet mogen vergeten, is vriendschap. Er ontstaat een heel mooie vriendschap tussen la dame Rose en Oscar. Naarmate de dagen vorderen, raakt la dame Rose steeds meer gehecht aan Oscar en heeft ze steeds meer moeite om hem te laten gaan. In het begin was ze niet echt voor het idee om hem te bezoeken, maar tegen het einde waren de twee onafscheidelijke vrienden. Het is mooi om te zien hoe deze vriendschap opgebouwd werd!

Tot zover de thematiek. Wanneer je al deze thema’s leest zal je waarschijnlijk denken, amai, zo’n boterham! Maar het valt echt heel goed mee. Ik vind dat alle thema’s mooi in elkaar lopen en je merkt ook hoe de filmmaker je duidelijk wil maken hoe belangrijk het wel niet is om een goede vriendschap in het leven te hebben. Doordat Oscar kwaad is op zijn ouders, is de vriendschap met la dame Rose het enige wat hij nog heeft en hier klampt hij zich dan ook aan vast. Naarmate de tijd vordert, groeit de vriendschap. Uiteindelijk is la dame Rose degene die het, het moeilijkst heeft met de dood van Oscar. Wat me ook opvalt, is dat ik veel herkenbare situaties terugvind in de film. Zo merkte ik bijvoorbeeld dat Oscar niet altijd gestraft werd zoals anderen gestraft worden. Als je bijvoorbeeld iets verkeerd gedaan hebt, zal je altijd gestraft worden. Bij Oscar was dit niet het geval. De leerkracht lachte er eens mee en toen het echt te veel werd, ging hij samen met Oscar naar het hoofd. Daar werd hij dan ook niet gestraft, maar werd er eens meelevend naar hem gelachen.

Ik vind het ook zeer jammer dat de jongen niks gezegd wordt. Hij weet amper dat hij doodgaat en wanneer hij het gesprek tussen de dokter en zijn ouders afluistert, hoort hij duidelijk hoe gezegd wordt dat hem nooit iets verteld wordt over zijn situatie. Net als Oscar zou ik ook zeer teleurgesteld zijn in die mensen. Wat ik wel zeer opvallend vond, was dat Oscar naar God brieven schreef. Dit is iets wat ik in onze leefwereld niet vaak meer tegenkom. Het geloof is in deze tijd minder vertegenwoordigd dan vroeger en het is dus ook zeer onwaarschijnlijk dat mensen nog brieven schrijven naar God. Je hebt er natuurlijk altijd die dit nog doen, maar sowieso zijn er minder dan vroeger.

Heb ik je al wat warm gemaakt voor de film? Ik hoop echt dat je hem ooit eens gaat bekijken! Weet je wat me ook echt aansprak tijdens de film? Op een bepaald moment wordt aan la dame Rose gevraagd of ze op bezoek wil gaan bij Oscar. Ze zei resoluut nee. Ik voelde me echt zeer verontwaardigd op dit moment. Als dat die jongen zijn wens is, dan zou je toch wel ja moeten zeggen? Ik bedoel, hij heeft al niet lang meer te leven en tegen zijn ouders praat hij niet meer… . Toen ze uiteindelijk besliste om hem te gaan bezoeken, werd ik terug blij. Ze was niet zoals alle anderen die enkel aan zichzelf denken, maar ze wou de jongen zijn laatste wens nog geven. Ze heeft me niet teleurgesteld en getoond dat er ook nog goede mensen zijn op de wereld. Wat ik ook zeer ontroerend vond, was toen Oscar la dame Rose probeerde op te fleuren. Hij mag dan nog zo jong zijn en zelf doodziek zijn, toch gaat hij ervoor zorgen dat de mensen rondom hem gelukkig zijn. Dit vond ik zo’n mooi gebaar! De jongen houdt meer rekening met de ander zijn gevoelens dan met zijn eigen gevoelens. Hij is totaal niet egoïstisch en dit vind ik zeer mooi. 

Als je naar de film kijkt, zal het je ook opmerken dat Oscar levenslessen krijgt. Hij heeft dit zelf niet door, omdat la dame Rose het iedere keer in een leuk verhaaltje steekt. Ook voor jij en ik, die naar de film kijken, zitten er interessante lessen in! Zo heb ik bijvoorbeeld geleerd dat, wie niet sterk is, slim moet zijn. Dit wist ik natuurlijk al langer dan vandaag, maar toch vond ik het een mooie les. Doordat Oscar veel dingen meemaakt in zijn korte leven, weet hij niet altijd goed hoe hij ermee moet omgaan. Door de verhaaltjes van la dame Rose gaat dit dan beter en leert hij uiteindelijk te leven als een goed persoon. Ik vind het zeer grappig hoe la dame Rose ervoor zorgt dat Oscar elke dag tien jaar ouder wordt. Dit is natuurlijk niet echt, maar zo leert Oscar ook hoe het in elk levensjaar is. Het moet dan ook zo blijken dat Oscar steeds de problemen tegenkomt die mensen op die leeftijd ook tegenkomen.

Op een bepaald moment herkende ik een situatie dat ik in het echte leven ook al heb meegemaakt. Toen moest ik toch wel even slikken. Oscar heeft een beste vriend, Pop Corn, waarmee hij zeer veel optrekt. Op een bepaald moment wil hij zijn gevoelens aan Peggy Blue verklaren, en wie staat daar al? Pop Corn. Pop Corn is daar zeer onvriendelijk, hij laat zowat zijn beste vriend vallen voor een meisje dat Oscar ook leuk vindt. Ik herkende deze situatie volledig, niet om het feit dat er twee jongens op hetzelfde meisje vallen, maar om het feit dat Pop Corn zijn beste vriend wat liet vallen. Dit heb ik zelf ook al enkele keren meegemaakt. Dan denk je, dat je een goede vriend hebt, laat die je vallen op het moment dat je hem het meeste nodig hebt. Ik moet wel zeggen dat ik dit echt zeer jammer vind en dat ik hoop dat dit in de toekomst wat verbetert tussen vrienden onderling.

Laat me zeker eens weten welke boodschap je door de film gekregen hebt, want ik moet zeggen dat ik wel iets beseft heb na deze film te zien. In de plaats van altijd te piekeren over van alles en nog wat, is het eigenlijk veel interessanter om van je leven te genieten. Want, zoals je ziet kan het zeer snel gedaan zijn en is je einde er zonder dat je het weet. Dit vind ik ook zo mooi aan deze film. Je ziet hoe Oscar totaal niet bezig is met de dood, al weet hij dat zijn einde nadert.

Ik was zelf zeer ontroerd door deze film, dus ik hoop dat dit bij jou ook zo is! Ik kan je zeker aanraden om deze film te bekijken, want zoals je gelezen hebt, is het de moeite waard. Ik vind zelf dat je de film pas kan bekijken wanneer je echt op je gemak zit, het mag niet in een haastje gebeuren want dan ontloop je de boodschap achter het verhaal.  

Laat je me zeker eens weten wat je ervan vond?

Groetjes!

Jennifer

                                                                                                                                                 

Mens en natuur

Klimaatpraat van Bart Cannaerts

Bart Cannaerts bespreekt de opwarming van de aarde. We zouden denken, 'oh, een komiek die het even komt zeggen,' maar Bart is heel serieus. De aarde warmt op en dit is de schuld van de mens. Bart vertelt ons dat we zelf niets ondervinden van de opwarming van de aarde, maar dat het Zuiden wel erg afziet van de klimaatchaos. De boeren kunnen niet meer plannen wanneer ze hun oogst zaaien of hun oogst mislukt compleet, door het toenemende watergebrek. Is dit dan hoe het zou moeten zijn? Het zuiden lijdt zwaar onder onze grote uitstoot aan CO2. Hierdoor zullen ook de voedselprijzen in het Zuiden stijgen! Zowel de consumenten als de boeren in het zuiden lijden onder de opwarming van de aarde. In de andere gebieden, komt dan juist het tegenovergestelde voor. Een teveel aan water door overstromingen of de zeespiegel die stijgt.

Maar wat hebben wij hier nu mee te maken? De gemiddelde belg stoot per jaar 13,5 ton CO2 uit. In vergelijking met Peru, is dit zeer veel! In Peru wordt er zo'n 2,4 ton CO2 per persoon per jaar uitgestoten. Wij vervuilen, maar zij zitten met alle gevolgen... Elke keer dat wij een stap vooruit zetten, zetten zij een stap achteruit. 

Wat kunnen we hier nu aan doen? Wel zelf kunnen we wat minder vlees eten, of wat minder met de auto rijden. Maar, uiteindelijk is het zeer belangrijk dat de politiek iets aan dit probleem moet durven doen. Er wordt al meer dan 20 jaar vergaderd en onderhandeld over het klimaat. De industrielanden moeten hun uitstoot aanpakken en het Zuiden helpen en beschermen! 

11.11.11 heeft drie eisen opgesteld voor de politiek. 

• Er moet een rechtvaardig klimaatakkoord komen die door alle landen ondertekend moet worden
• België moet zich engageren om tegen 2020 zo'n 40% minder CO2 uit te stoten. 
• Vanaf 2013 moet België per jaar 1 miljard euro op tafel leggen om de aangerichte schade in het zuiden te betalen.

Zelf kunnen we ook een kleine bijdrage leveren door het klimaatakkoord te tekenen en ook bewuster te consumeren. 

Wat kunnen we nu uit dit filmpje besluiten? 

De industrielanden stoten té veel CO2 uit. We mogen er dan zelf niets van ondervinden, maar in het zuiden ontstaan hier zeer grote gevolgen. Bart Cannaerts maakt ons hier attent op en probeert ons te engageren om ook iets te doen tegen de opwarming van de aarde. Het mag dan wel de overheid en de politiek zijn die beslissingen moet maken, maar door zelf wat bewuster te consumeren en wat ecologischer te leven, kunnen we de opwarming van de aarde mee tegengaan. 

Dit is dan volgens mij ook de boodschap die meegegeven wordt in het filmpje. Wij, hier versta ik vooral de industrie onder, zijn de grote boosdoeners van de opwarming van de aarde. 

Ik ga hier akkoord mee. We moeten met onze neus op de feiten geduwd worden want anders zal er nooit iets aan het probleem gedaan worden. Persoonlijk vind ik het ook zeer jammer dat de meesten lacherig reageren op de opwarming van de aarde terwijl het wel een heel serieuze zaak is. 

Wat is jullie mening hierover? 

                                                                                                                                                 

Mijn ecologische voetafdruk

Wanneer ik via de site: http://www.ecolife.be/bereken-je-ecologische-voetafdruk mijn ecologische voetafdruk bereken, bekom ik het volgende resultaat:

Volgens deze test heb ik een kleinere ecologische voetafdruk dan de gemiddelde belg, maar zit ik nog ver boven de duurzame voetafdruk. Naar mijn mening vind ik de duurzame voetafdruk zeer laag liggen. Je moet hiervoor praktisch thuisblijven en elke afstand met de fiets afleggen.. Het is altijd mogelijk om enkele dingen aan te passen, maar om zo'n lage voetafdruk te hebben moet je wel héél veel doen. 

Na een extra test te doen waarbij je moest aangeven wat ik zou doen om mijn voetafdruk te verlagen, is er 610 m² af gegaan.  Het is al iets, maar ik zit nog steeds niet dicht bij de duurzame voetafdruk. Wanneer ik mijn broer hierover aanspreek, vindt ook hij dit een zeer lage voetafdruk. Hij keek mee toen ik de test maakte en sommige stellingen zijn bijna niet te verwezenlijken.. 

Zo vind ik het bijvoorbeeld geen leuk vooruitzicht moest ik tijdens de zomervakantie thuis blijven. Deze vakantie is er om er eventjes uit te zijn. Je kan dan natuurlijk met de auto gaan in plaats met het vliegtuig, omdat deze minder verbruikt. Maar helemaal thuisblijven, dat is niet voor mij. 

                                                                                                                                                 

An economic reality check

  

Wij zien welvaart als geld. Hoe meer geld we verdienen, hoe meer dingen we verkopen, hoe beter onze welvaart. Maar moet welvaart niet het wel-zijn betekenen van de mensen? Prof. Tim Jackson geeft hier een uiteenzetting over. 

Prof. Tim Jackson zegt dit ook. Hij zegt dat we welvaart alleen maar in termen van geld en economische groei zien. We kunnen geen hoop meer hebben voor een verbetering van ondervoeding, als we alle voorraden uitputten, regenwouden kappen, het klimaat veranderen... Ik geef hem hier ook volledig gelijk. We kijken alleen maar naar de financiële kant van zaken. Als het maar opbrengt, als het de economie maar doet draaien. Zo kan onze hoop op een gedeelde welvaart niet blijven. Zo komt er geen gedeelde welvaart. 

'Maar moeten we niet eerst nagaan of het huidige economische systeem wel in staat is tot dit soort verbetering?'

Dit is ook iets waar ik mij vragen bij stel. Wij zijn zo gewoon aan een economisch systeem waarbij opbrengsten en geld een grote rol spelen. Hoe kunnen we er dan voor zorgen dat deze economie opeens 130 keer minder uitstoten? Voor mij lijkt dit onwerkelijk. 

Firma's maken goederen, die wij dan uiteindelijk kopen. Daar is geen enkel probleem mee. Maar, we willen steeds meer, steeds nieuwere dingen. We houden van nieuwe dingen en streven er dan ook naar. Heb je veel nieuwe dingen, dan heb je waarschijnlijk ook een hoge status. In onze samenleving, betekent veel nieuws meestal dat je veel geld hebt om dit te kopen en dat je dan nog eens een hogere status hebt ook. 

'Een verhaal over ons, mensen, overgehaald om geld, dat we niet hebben, uit te geven aan zaken, die we niet nodig hebben, om indrukken te creëren, die niet beklijven, op mensen, waar we niet om geven.'

Dit geeft onze samenleving dan ook perfect weer. We willen aantonen aan anderen dat wij het ook kunnen, dat wij ook genoeg geld hebben. Maar met welk doel? Al je spaargeld gaat verloren aan dingen die je niet nodig hebt, terwijl je het gemakkelijk kan spenderen aan andere, belangrijke dingen. En zo ontstaat dan crisis. 

Er zouden meer initiatieven moeten zijn zoals 'Ecosia'. Net zoals andere zoekmachines, hebben zij hun inkomsten door gesponsorde links te tonen. Alleen zullen zij 80% van deze inkomsten aan een regenwoudbeschermingsproject. Dit vind ik zelf zeer mooi. Ze maken winsten, maar ondertussen steunen ze ook onze ecologische bronnen, onze welvaart op een positieve manier. Regenwouden worden hierdoor misschien wel behouden. 

Zoals Tim verwoordt, moet investeren in onze economie neerkomen op het beschermen en onderhouden van onze ecologische activa. Dit is uiteindelijk ook onze toekomst. Zonder ecologische middelen zullen wij uiteindelijk niet meer kunnen overleven. Bossen en bomen zorgen namelijk voor zuurstof, windmolens zorgen voor energie. En het positieve hieraan, is dat er zeer weinig vervuild wordt. In tegenstelling tot de kerncentrales die over de hele wereld staan. 

Tim Jackson heeft mijn visie op een welvaart daadwerkelijk veranderd. Welvaart betekende voor mij ook eerst het verwerven van succes, geld verdienen, geld uitgeven, nieuwe dingen ontdekken, ... . Alles wat dus met economie en groei te maken heeft. Nu ik deze uiteenzetting van prof. Tim Jackson heb gelezen, weet ik dat dit niet de basis is van welvaart. Welvaart betekent dat iedereen het goed heeft. Dat we niet alleen in het Westen zeker mogen zijn van een inkomen, maar ook in de ontwikkelingslanden, moet er een zekerheid kunnen ontstaan. 

Het zal er zeker voor zorgen dat ik mijn levensstijl wel zal aanpassen. Het zijn de kleine dingen die tellen. De lichten uitdoen wanneer er geen licht nodig is, mijn huis later goed isoleren, niet direct nieuwe dingen kopen als ik weet dat ik ze niet nodig heb, ... Ik stel voor om deze uiteenzetting eens te bekijken. Uiteindelijk zal ook jouw mening veranderen. 

                                                                                                                                                 

Natuur bij verschillende wereldreligies

Natuur bij het christendom: Volgens de bijbel bezit de mens de natuur. Dit betekent natuurlijk niet dat de mens hiermee mag doen wat hij wilt. Hij moet respect tonen voor de natuur, de natuur ondertussen onderhouden en zorg dragen voor de natuur. De natuur mag niet uitgebuit worden, want uiteindelijk zullen er steeds mensen blijven komen die in deze natuur moeten leven. De natuur wordt aanzien als het bestaan van God. Zo iets moois kan niet uit een oerknal ontstaan zijn, dus het kan niet anders dan dat God hieraan gewerkt heeft. 

Natuur bij het hindoeïsme: Hindoes hebben een groot respect voor de natuur. Soms geloven ze zelf dat de natuur een ziel kan hebben. Je mag geen andere wezens pijn doen, dus dat betekent dat je ze ook niet mag slachten om jezelf van eten te voorzien. Dat betekent dan ook dat de Hindoes geen vlees eten. Ze mogen geen geweld uitoefenen op de natuur en daarnaast moeten ze ook altijd het goede doen en goede daden verrichten. Hier kunnen de natuur en de medemens dan van profiteren. 

Natuur bij boeddhisme: De aarde wordt aanzien als een levend wezen met zorgzame eigenschappen. We moeten als mensen goed met elkaar samenwerken en dan is Moeder Aarde ook gezond leven. Mensen zijn een onderdeel van de natuur, moeten zich bewust zijn van hun afhankelijkheid van de lucht, de zon, de aarde en de regen. Hij mag niet denken dat de aarde zijn eigendom is. Respect voor de natuur is heel belangrijk! 

Natuur bij islam: Alle planten en bomen zingen de eer van Allah. Een mens die ervoor gezorgd heeft dat een deel van de natuur vernietigd wordt, zal verwoording moeten afleggen in het hiernamaals. Ze hebben ook de noodzaak om de erosie te bestrijden.

Natuur bij Joden: Jahweh heeft de natuur aan de mens gegeven, dus de mens moet er goed mee omgaan. De mens mag wel dingen uit de natuur gebruiken om te eten, dingen te bouwen, ... maar als er iets kapot gemaakt wordt, wordt ook hun God kapot gemaakt. De Joden willen de mens dichter bij de natuur brengen. Naast het positieve, kan God de natuur ook gebruiken om de Joden te straffen. Hij zond bijvoorbeeld de 10 plagen af op de Egyptenaren, omdat de Joden toen als slaven aanzien werden. 

Ik en natuur: Voordat ik mezelf bij één van deze visies plaats, moet ik toch wel iets zeggen. In elke wereldreligie wordt natuur als iets positief aanzien. Bij iedereen staat respect voor de natuur op een hoog punt, maar dit merk ik de dag van vandaag niet. We vervuilen steeds meer en de natuur wordt dus zeker niet gerespecteerd zoals het zou moeten. 

Persoonlijk plaats ik mezelf bij de visie van het christendom. Ik vind ook dat we respect moeten hebben voor de natuur. We kunnen de natuur niet bezitten en we mogen het zeker niet verwaarlozen. Zoals vermeld, komen er nog mensen en generaties achter ons en die moeten ook nog kunnen overleven. Dat God de natuur gecreëerd heeft.. Dat gaat er bij mij nogal moeilijk in. Ik geloof dat de mens vroeger heel veel moeite heeft gedaan om de natuur zo mooi te houden zoals ze ontstaan is. Na de oerknal kan het natuurlijk zijn dat de natuur er niet meer zo mooi uit zag. Maar door mensenhanden kan er soms al veel veranderen. 

Daarnaast sluit ik ook een beetje aan bij het hindoeïsme. Ikzelf eet ook geen vlees, omdat ik deze dieren ook niet wil kwetsen. Ze zijn, zoals vermeld, een deel van de natuur. En de natuur doe je geen kwaad. Ik heb zeer veel respect voor de natuur en mij zal je bijvoorbeeld niet snel zien sluikstorten. Dit vind ik zeer verkeerd. Waar ik mezelf wel nog kan verbeteren, is in het weggooien van vuil die op de grond ligt. Maar dit vind ik soms een beetje vies.. 

                                                                                                                                                 

Mens en zingeving

Voorwerpen

Als dierbaar voorwerp heb ik een beer gekozen die mijn oma voor mij heeft gemaakt. Deze beer heeft veel betekenis voor mij omdat dit het laatste is wat mijn oma voor mij heeft gemaakt voor ze haar trombose kreeg.

Hier zit dus een stukje oma in dat ik nu kwijt ben. Het is misschien hard om te zeggen, maar de oma van vroeger, heb ik nu niet meer. Wanneer ik deze beer dan zie, denk ik terug aan hoe het vroeger was en hoe ik me altijd kon amuseren met mijn oma. Zo is ze is eens mee geweest op reis en hier hangen ook zeer leuke herinneringen aan, er werd veel afgelachen op de kamer 's avonds en vonden we altijd wel leuke dingen om te doen. Ik zeg niet dat ik me nu niet meer kan amuseren met mijn oma, maar het is anders. Ze beseft sommige dingen niet meer voor de volle 100% waardoor het moeilijk is om haar iets bij te brengen. Ze kan niet meer mee met ons op reis omdat ze invalide is en in een rolstoel zit. Dit was zowel voor mij als voor de hele familie een harde slag in ons gezicht en we hebben dit elk op onze eigen manier moeten verwerken. Ik weet dat ik dit zelf nog niet volledig heb verwerkt, ik kan het nog niet aanvaarden dat mijn oma zo veranderd is. 

Op bepaalde momenten kan ik het hier moeilijk mee hebben. Wanneer ik zit na te denken over het leven en over hoe sommige dingen gebeurd zijn, krijg ik het moeilijk, omdat ik weet dat ik mijn oma van vroeger nooit meer terug zal hebben. 

Ik denk dat dit over mij kan vertellen dat vooral mijn familie betekenis aan mijn leven geeft. Zonder hen zou ik niet veel zijn. Mijn familie heeft mij altijd gesteund, zowel in moeilijke als in leuke tijden. Ze waren er voor me toen niemand anders er was, dus mijn familie betekent echt zeer veel voor mij. Ik hecht dan ook zeer veel belang aan hun mening en hoe ze denken over wat ik doe. 

Als ik me afvraag wat zin geeft aan mijn leven, kan ik besluiten dat dit in bovenstaand voorbeeld beschreven staat. Mijn familie geeft zin aan mijn leven. Hun bevestiging zorgt dat ik weer verder kan, dat ik weet dat ik hier niet rond loop zonder doel. Mijn familie heeft me altijd het gevoel van acceptatie gegeven, iets wat ik bijvoorbeeld op school nooit ondervonden heb. Vrienden waren een uitzondering voor mij en iemand die ik volledig kon vertrouwen buiten mijn familie bestond niet. Nu heb ik mijn beste vriendin die alles voor me betekent. Ook zij geeft zin aan mijn leven, omdat zij me het gevoel heeft dat ik iets voor haar beteken en dat is voor mij het enige wat telt. 

Er zijn natuurlijk ook al moeilijke periodes gepasseerd waarin ik me afvroeg waarom het nog zin had om iets met mijn leven te doen. Dan moest ik mezelf echt terug oppeppen en denken aan iedereen die me altijd steunde, waardoor ik zo terug zin kreeg in het leven.

                                                                                                                                                 

Wat is geluk?

Bekijk even het volgende filmpje. Hierin vertellen vele mensen wat geluk is voor hen. 

Wat is geluk voor mij? Zoals de eerste vrouw in het filmpje zegt, is ook voor mij geluk niet met woorden te beschrijven. Geluk zit in de kleine dingen. Ik voel me bijvoorbeeld gelukkig wanneer ik na een zware schooldag thuiskom in een warm huis, waar ik terug kan opwarmen en tot rust kan komen. Geluk is voor mij misschien wel, bevestiging krijgen van mensen waar ik het niet van verwacht had. Ik zal me altijd gelukkig voelen rond familie, rond mensen die me erkennen als persoon. Geluk kan ik voelen wanneer ik slaag voor een test waar ik zeer veel voor gewerkt heb, of slagen voor mijn rijexamen waar ik ook zeer veel tijd in heb gestoken. Zo voelde ik onlangs nog geluk, toen ik moest parkeren en het eindelijk in één keer lukte, na zovele keren proberen zonder enig resultaat te krijgen. Het zijn bij mij de kleine dingen die me meestal gelukkig maken. Je moet niet afkomen met grote cadeau's, vriendschap is bij mij meestal al genoeg om met een glimlach op het gezicht rond te kunnen lopen.

Geluk is voor iedereen anders, iedereen haalt op andere manieren geluk uit dingen. Zo heb je bijvoorbeeld een kankerpatiënt die zich doodgelukkig kan voelen na kankervrij verklaard te worden. Of een zwemmer die na maandenlang trainen een wedstrijd wint. Wat ik hiermee bedoel? Vraag aan duizenden mensen wat hen gelukkig maakt. Ik ben er bijna zeker van dat je ook duizenden verschillende antwoorden zal krijgen. Iedereen, jong of oud, groot of klein, vindt ergens zijn geluk, soms is het in de simpelste dingetjes eerst. 'Geld maakt niet gelukkig'. Misschien voor sommige mensen wel? Zo ziet u maar, geluk zit in vele kiertjes en spleetjes verborgen, en misschien moet je soms zelf eens je eigen geluk maken?

(Goodplanet, 2011)

                                                                                                                                                 

Geloven

Geloven omvat vele kleine begrippen. Zo kan je geloven in een God, maar je kan ook geloven in jezelf. Je kan erin geloven dat iets gaat lukken maar je kan ook geloven dat een bepaald persoon je helpt. Waar ik in geloof? Zoals iedereen geloof ik ook wel wat in mezelf. Ik vertrouw op mezelf dat dingen zullen lukken, omdat ik ergens weet dat ik het wel kan. Natuurlijk gaat niet alles vanzelf en weet ik ook wel dat ik voor dingen moet werken, maar met dat geloven in jezelf gaat het een stuk vlotter. 

Hiernaast geloof ik ook in mijn ouders. Zij hebben mij al die jaren opgevoed en zowel goede als minder goede tijden met me meegemaakt, maar toch zijn ze hier nog. Daarom geloof ik dus in hen, ze zijn altijd heel sterke mensen geweest en dit is nog altijd zo. Ik hoop dan ook dat dit zo blijft. 

Ik moet zeggen dat ik niet in een God geloof, katholiek ben ik nooit geweest en ik denk eigenlijk ook niet dat ik dat ooit zal zijn. Waarom? Ik voel me niet echt aangetrokken tot de kerk. De Bijbel en ik zouden geen goede vrienden zijn, want ik geloof niet echt wat hierin staat. Let wel, ik heb veel respect voor gelovigen en zal hen ook nooit uitlachen!

In een God geloof ik niet, maar ik geloof wel dat er 'iets' is. Ik denk niet dat, wanneer we doodgaan, er niets meer zal zijn. Dit kan gewoon niet, deels geloof ik in een leven na de dood, deels niet. Zo geloof ik bijvoorbeeld niet dat we naar de hemel zullen gaan en elke dag rijstpap zullen eten, maar ik geloof wel dat we na onze dood nog niet volledig 'dood' zullen zijn. Er moet toch iets zijn? Al is het maar een geestverschijning of een tweede leven. Dat we reïncarneren in een dier, daar geloof ik ook niet in. Wie weet gaat onze geest wel naar een nieuw persoon? Misschien geloof ik wel in het 'iets' omdat ik bang ben om te sterven? Dit kan allemaal, maar toch, naast deze vragen en opmerkingen, blijf ik erbij dat er na de dood 'iets' moet zijn. 

Ik weet niet als het ook een vorm van geloven is, maar aansluitend bij het vorige voorbeeld kan ik vermelden dat ik geloof in geesten. Ik ben er bijna 100% van overtuigd dat er geesten ronddolen op de aarde; Zowel goede als slechte. Veel mensen hebben mij hier al raar voor aangekeken, maar ik geloof hier echt in. Films zoals paranormal activity geloof ik dan weer niet, omdat zoiets nooit echt kan gebeuren, je ziet teveel dat dit opgezet spel is waardoor mijn hersenen geen connectie maken met 'dit kan wel eens waar zijn'. Geesten kunnen geen fysiek geweld gebruiken, maar een deur die opeens toeslaat, of voetstappen op de vloer, doen me wel altijd even nadenken.

                                                                                                                                                 

PKG-Schaal

Mijn resultaat op de PKG-schaal helt nogal sterk naar externe kritiek. Ik ga eigenlijk wel akkoord met dit resultaat. Wanneer men me iets zal proberen wijsmaken zoals bijvoorbeeld: 'Adam en Eva zijn de start van alle mensheid', zal ik moeite hebben met dit te geloven. Ik geloof sterk in dingen die wetenschappelijk bewezen zijn en dit is nooit bewezen geweest. Nee, wat er wel bewezen is, is dat we van apen afstammen (theorie van Darwin) en hier geloof ik dan ook in. 

Vroeger nam ik de bijbel zeer letterlijk, dan zei ik vaak: 'Wie gelooft nu dat Jezus over het water kon lopen, dat Mozes het water in twee spleet, dat hij water uit een kei kon slaan,..?' Vaak nam ik dit op als belachelijk, ik weet het, dit klinkt waarschijnlijk zeer dom in uw oren, maar zo dacht ik wel. Nadat een leerkracht me in de les godsdienst zei dat deze verhalen meestal niet letterlijk moesten geïnterpreteerd worden, maar vooral de symboliek erachter moest gezocht worden, kreeg ik meer begrip voor de bijbel. Sommige boodschappen die hierachter zitten vind ik zeer interessant en ga ik zeker mee akkoord. Daardoor ben ik dan ook weer niet akkoord met mijn resultaat, omdat ik de bijbel niet meer letterlijk neem. Ik snap de symboliek erachter en neem het niet meer zo belachelijk. Dit betekent natuurlijk niet dat ik in een 'God' geloof, want dat is ook niet waar; Ik geloof in het wetenschappelijke en dat zal altijd zo zijn. 

Mens en samenleving

Eerste contactmoment

Vandaag in de les hadden we het over de samenleving. We moesten elk vijf foto's meenemen, en die foto's moesten weergeven wat voor ons samenleving was. De foto's van de andere medestudenten waren anders dan de mijne en dit gaf dus nieuwe perspectieven voor mij op de samenleving. Zij hadden andere ideeën hierover dan mij. Dit was een zeer verruimende opdracht voor mij omdat er zeer veel vernieuwende ideeën aanwezig waren. Wat ik zeker wil meenemen uit het eerste contactmoment, is dat we streven naar perfectie en dat we meestal ook veel kansen krijgen.

Dit waren mijn vijf foto's:

Ik heb voor 'drukte' gekozen omdat er in onze samenleving steeds meer drukte te vinden is dan vroeger. We zijn ook met veel meer mensen wat dan weer betekent dat er meer mensen op straat zullen lopen. 

Ik koos ook voor deze foto, niet specifiek omdat er een file op te zien is, maar wel omdat hier auto's op te zien zijn. Onze maatschappij kan niet meer vooruit geraken zonder de auto, deze is een constante geworden in ons leven. Wanneer we ergens naartoe willen gaan zullen we al snel de auto uit de garage halen in plaats van de fiets.

Oorlog is een veelbesproken fenomeen in onze samenleving. We kunnen het niet meer wegdenken, wat natuurlijk zeer jammer is. De oorlog in Syrië heeft al heel veel mensen geraakt, maar doordat dit steeds meer in het nieuws komt, liggen we er niet meer wakker van en zullen we het sneller vergeten.

Onze gsm is een voorwerp dat we de dag van vandaag niet meer kunnen missen. Wanneer we ergens zijn, zal onze 'smartphone' altijd wel dicht bij ons liggen. Zo kunnen we hem meteen gebruiken wanneer we ons vervelen of wanneer we de tijd willen weten. Onze samenleving is opgegroeid in de technologie en bij ons is het dan ook ondenkbaar om nog zonder gsm door het leven te gaan. We zijn er zo gehecht aan geraakt, dat we dit toestel niet meer kunnen missen. 

Vrienden zijn zeer belangrijk. Dit is al altijd zo geweest en ik hoop dat dit nog lang zo gaat blijven. Er zijn zeer veel vriendengroepen op deze wereld en dat is ook mooi om te zien. Het is natuurlijk wel zo, dat wanneer je ergens toekomt en je heb al je vrienden mee, dat je dan minder gemakkelijk contacten zal leggen dan wanneer je ergens alleen toekomt. Dan ben je praktisch verplicht om te gaan praten met iemand en zal je zo ook sneller weer nieuwe vriendschappen aangaan. 

                                                                                                                                                 

'Besparen op onderwijs gaat iedereen raken'

De laatste tijd is er in het nieuws zeer veel ophef over het stijgende inschrijvingsgeld.

Zelf vind ik dit ook zeer verkeerd. Waarom zou je een student meer laten betalen omdat zij willen studeren? Waarom iemand die iets wil maken van zijn leven en meer wil dan een middelbaar diploma meer laten betalen? Dit zijn vragen die bij me opkomen wanneer ik dit onderwerp in het nieuws zie verschijnen.

Ook de minder bedeelden worden hier weer benadeeld. Zij hebben meestal al meer moeite om schoolgeld te kunnen betalen en moeten hier dan al veel voor laten, nu maakt de regering het voor deze mensen nog moeilijker! Ze kunnen dan wel zeggen dat ze onderwijs betaalbaar willen houden maar hoe kan dit wanneer ze de kost laten stijgen?

Ik vind het zeer jammer dat de overheid, wanneer er besparingen doorgevoerd worden, het onderwijs hiervoor straft. Het onderwijs is misschien nog het enige wat sommigen zekerheid biedt in het leven, omdat het lager- en kleuteronderwijs zo goed als gratis is. Als men dan ook daarvoor al gaat moeten betalen, vraag ik me af waar we nog van kunnen genieten.

Het inschrijvingsgeld mag dan wel onder de €1000 blijven, maar wat de regering hierbij wel vergeet, is dat dat niet het enige is wat we moeten betalen. Ook moeten we nog eens onze boeken betalen, verschillende uitstappen, verblijfplaatsen voor studenten (kamers, peda,...) en alle andere kosten die eraan verbonden zijn.

Ik vind dit vooral zeer jammer en toont ook weer hoe onze samenleving in elkaar zit.

Er is al een grote kloof tussen arm en rijk en dit maakt de kloof steeds groter. Arm wordt armer, rijk wordt rijker.. (Bron artikel: GoPress)

(GoPress, 2014)


















                                                                                                                                                 

'Inleveren voor of tegen het neoliberalisme'

In de les kregen we de opdracht om dit artikel van Paul Verhaeghe te lezen en hier enkele opvattingen in aan te duiden waar we wel of niet akkoord mee waren. Het artikel zelf was redelijk moeilijk om te begrijpen en ik heb dit dus enkele keren moeten doornemen voor ik er iets van snapte. 

Hieronder vindt u de opvattingen die mij aanspraken.

'Vandaag zijn al die dimensies verdwenen: politiekers zijn voer voor Gert Hoste, over de religie kunnen we best zwijgen en iedereen is kunstenaar.'

Met deze stelling ga ik akkoord. De dag van vandaag worden de politiekers niet echt meer serieus genomen. Wanneer er over stemmen gesproken wordt, maakt iedereen er wel eens grapjes over en worden steeds meer stemfiches beklad of gewoon niet ingevuld. We weten niet echt meer op wie we moeten stemmen omdat alle politiekers ons uiteindelijk dingen beloven die ze niet waarmaken. 

Zo heb je bijvoorbeeld het pensioen, dat uiteindelijk toch wordt opgetrokken nadat politieke partijen beloofd hadden dit niet te doen. Dit zorgt voor onrust en ontevredenheid binnen de bevolking.

Ook de religie is niet meer wat ze geweest is. Vroeger vond men de kerk en religie zeer belangrijk. Katholiek zijn was dan niet uitzonderlijk. Je vond overal wel christenen die zeer overtuigd waren van hun godsdienst. Ze gingen nog allemaal naar de kerk en geloofden er heilig in dat, wanneer men een zonde beging, men direct naar de hel ging en dat er dus ook een hemel bestond. Nu is dit niet meer zo. 

Hier kan ik een voorbeeld van mijn eigen leefwereld bij geven. Enkele jaren geleden hadden we voor het vak 'Godsdienst' een zeer overtuigd christen als leerkracht. Hij richtte zijn lessen altijd zeer erg op God en Jezus en was er sterk van overtuigd dat God bestond. Zo zei hij elke keer 'Ik ben er zeker van dat God bestaat, net als ik er zeker van ben dat er papier op mijn bank ligt'. Hij droeg ook steeds een foetus mee die hem de kracht gaf en hij zat in een anti-abortusbeweging. De lessen van deze leerkracht werden door de leerlingen altijd in het belachelijke getrokken en hij werd verstoten door de school, omdat de leerlingen hem niet graag hadden en altijd wel uitlachten. Dit bedoel ik dus, de jongeren van vandaag geloven niet meer en trekken alles redelijk snel in het belachelijke als het met God te maken heeft. Dit komt denk ik vooral omdat wij zeer veel bevestiging nodig hebben dat er iets aanwezig is, we geloven niet zo snel meer dingen die we niet kunnen bewijzen en het is nooit bewezen geweest dat God bestaat. 

De kerk wordt niet meer zo serieus genomen en mensen 'geloven' niet echt meer. Ik bedoel natuurlijk niet dat de kerk niet meer gehoorzaamd wordt, je heb nog altijd gelovigen die elke week naar de mis gaan en soms wel eens gaan biechten, maar de jongeren van vandaag geloven niet zo snel meer. De kerk heeft ons beeld van geloven geschaad. Met alle pedofiliezaken die er al geweest zijn, geloven we niet echt meer dat de kerk een vorm van gezag heeft. Het is niet meer 'cool' om te geloven in een God. 

'Een eengemaakte vrije markt zou ons betere producten en diensten aanbieden die nog goedkoper zouden zijn ook. De realiteit is exact het omgekeerde.'

Mr. Verhaeghe heeft hier volledig gelijk. Momenteel heerst het westen binnen de wereldeconomie. We produceren veel te veel, waardoor er uiteindelijk teveel overschotten zijn waar ze niets mee kunnen aanvangen. Omdat deze overschotten weggooien voor hen tot veel te veel verliezen zou leiden, verkopen ze hun producten op de markten in derdewereldlanden. Ze kunnen deze producten daar aan dumpingprijzen verkopen, waardoor de lokale boer geen schijn van kans heeft. Deze lokale boer moet teveel kosten doen om ditzelfde product te produceren, dat hij zijn prijs niet zo laag kan doen zakken. De bevolking van het derdewereldland zal dan ook beslissen om het goedkopere product te kopen, waardoor de lokale boer al snel in armoede belandt doordat hij zijn producten niet kwijt raakt. Dit kan niet zo zijn! Er moet een oplossing komen zodat derdewereldlanden ook eens wat opbrengsten kan hebben en misschien wel uit zijn armoede kan kruipen. We zouden de westerse landen moeten verbieden om hun overschotten in het zuiden te dumpen. 

Een volledig vrije markt, waar iedereen even veel kansen heeft zou voor de ontwikkelingslanden een hele opluchting kunnen zijn. Ze kunnen ook meespelen op de wereldmarkt en hun producten gemakkelijker kwijtraken.

'Diepgaande sociale banden met collega's zijn daardoor nagenoeg uitgesloten, een emotionele betrokkenheid bij het werk zelf is er nog nauwelijks en al helemaal niet meer bij het bedrijf of de organisatie'

Hierover kan gediscussieerd worden. Je zal plaatsen hebben waar de collega's een zeer sterke emotionele band hebben, terwijl men op andere plaatsen elkaar niet eens kan luchten. Ik kan bij allebei wel een voorbeeld geven. 

Wanneer ik kijk naar de plaatsen waar mijn moeder al gewerkt heeft, kan ik zeggen dat daar nooit echt een goede band is ontstaan tussen de collega's onderling. De meeste collega's probeerden de baas zo veel mogelijk te verleiden terwijl mijn moeder haar werk goed probeerde te doen. Er was geen sprake van oprechte vriendelijkheid en oprechte interesse. Op haar laatste werkplaats bijvoorbeeld, was de bazin het jaloerse type die niet wou dat haar werknemers te dicht bij haar man kwamen. Ze zou er alles aan doen om deze persoon zo snel mogelijk buiten te pesten. Achterbaks gedrag was niet ver te zoeken en de werkgevers hadden allebei wel twee gezichten. Zolang ze hun werknemer maar konden uitbuiten en zo ver mogelijk laten gaan, tot het niet meer ging. Had deze persoon last van fysieke pijn door het werk, zouden ze dit niet erkennen. Kort samengevat, er viel bijna niet samen te werken met deze mensen. 

Mijn vader daarentegen, werkt al de hele tijd op dezelfde plaats. De banden met de collega's zijn hier redelijk sterk en men kan wel tegen een opmerking van elkaar. Het is natuurlijk niet zo dat zij ook beste vrienden zijn, maar er wordt wel goed met elkaar om gegaan. Zo wordt er zeer veel gepraat over dingen die niet over het werk gaan en zullen ze zich altijd kunnen amuseren. Ze maken grapjes over van  alles en nog wat, terwijl het werk hieronder niet lijdt. Frustraties kunnen gemakkelijk geuit worden en hierna kan er weer gemakkelijk verder gewerkt worden. 

Met deze voorbeelden wil ik dus bewijzen dat het te zien is waar je gaat. Het zal niet altijd rozengeur en maneschijn zijn op het werk, maar je kan er altijd proberen het beste van te maken. Als jij natuurlijk de enige partij bent die hier iets aan wil doen en de anderen geven er gewoon geen aandacht aan, dan kan je er natuurlijk ook niets aan doen. Dan zal het praktisch onmogelijk zijn om een goede relatie op te bouwen met je collega's en werkgevers. 

'Het doel is materiële winst, de daarbij behorende deugd hebzucht'

Jammer genoeg is deze opvatting waar. Wat we ook doen, het belangrijkste is dat we er een materiële winst uit halen. We gaan niet meer werken omdat we graag werken, we gaan werken omdat we geld willen verdienen. We zijn niet meer tevreden met een uurloon van €10, maar willen steeds maar meer. Vriendschappen zijn niet meer volledig onschuldig, de ene zal steeds meer willen bereiken dan de ander, zodat hierover opgeschept kan worden. De ander zal zich al snel achteruitgeduwd voelen en ook meer willen verdienen, bereiken dan de ander en zo komt er een strijd. Het materiële is belangrijker geworden dan het geestelijke, het niet materiële. We moeten altijd iets 'krijgen', iets wat we kunnen vastnemen. De term vriendschap en liefde worden in de waan gelaten, bevestiging van anderen betekent niets, zolang we het niet materieel ondervinden. 

Is dit niet jammer? Vroeger stonden persoonlijke waarden op de eerste plaats. Het was belangrijk dat je je goed in je vel voelde, het maakte niet uit hoeveel je verdiende. Natuurlijk was het ook niet de bedoeling dat je het minste van het minste verdiende, maar er werd geen probleem van gemaakt en men was niet jaloers op de ander die wat meer kreeg. Het was vooral belangrijk dat er een sterke familiale band was, wat er nu niet meer is. Nu draait alles om geld. 

Zo, ik hoop dat jullie een beetje meer begrijpen wat mijn visies zijn op bepaalde opvattingen van Paul Verhaeghe, moesten jullie een ander idee hebben, aarzel niet en gooi dit maar op mijn blog!

(Paul Verhaeghe, 2012)