Eerste contactmoment
Vandaag in de les hadden we het over de samenleving. We moesten elk vijf foto's meenemen, en die foto's moesten weergeven wat voor ons samenleving was. De foto's van de andere medestudenten waren anders dan de mijne en dit gaf dus nieuwe perspectieven voor mij op de samenleving. Zij hadden andere ideeën hierover dan mij. Dit was een zeer verruimende opdracht voor mij omdat er zeer veel vernieuwende ideeën aanwezig waren. Wat ik zeker wil meenemen uit het eerste contactmoment, is dat we streven naar perfectie en dat we meestal ook veel kansen krijgen.
Dit waren mijn vijf foto's:
Ik heb voor 'drukte' gekozen omdat er in onze samenleving steeds meer drukte te vinden is dan vroeger. We zijn ook met veel meer mensen wat dan weer betekent dat er meer mensen op straat zullen lopen.
Ik koos ook voor deze foto, niet specifiek omdat er een file op te zien is, maar wel omdat hier auto's op te zien zijn. Onze maatschappij kan niet meer vooruit geraken zonder de auto, deze is een constante geworden in ons leven. Wanneer we ergens naartoe willen gaan zullen we al snel de auto uit de garage halen in plaats van de fiets.
Oorlog is een veelbesproken fenomeen in onze samenleving. We kunnen het niet meer wegdenken, wat natuurlijk zeer jammer is. De oorlog in Syrië heeft al heel veel mensen geraakt, maar doordat dit steeds meer in het nieuws komt, liggen we er niet meer wakker van en zullen we het sneller vergeten.
Onze gsm is een voorwerp dat we de dag van vandaag niet meer kunnen missen. Wanneer we ergens zijn, zal onze 'smartphone' altijd wel dicht bij ons liggen. Zo kunnen we hem meteen gebruiken wanneer we ons vervelen of wanneer we de tijd willen weten. Onze samenleving is opgegroeid in de technologie en bij ons is het dan ook ondenkbaar om nog zonder gsm door het leven te gaan. We zijn er zo gehecht aan geraakt, dat we dit toestel niet meer kunnen missen.
Vrienden zijn zeer belangrijk. Dit is al altijd zo geweest en ik hoop dat dit nog lang zo gaat blijven. Er zijn zeer veel vriendengroepen op deze wereld en dat is ook mooi om te zien. Het is natuurlijk wel zo, dat wanneer je ergens toekomt en je heb al je vrienden mee, dat je dan minder gemakkelijk contacten zal leggen dan wanneer je ergens alleen toekomt. Dan ben je praktisch verplicht om te gaan praten met iemand en zal je zo ook sneller weer nieuwe vriendschappen aangaan.
'Besparen op onderwijs gaat iedereen raken'
De laatste tijd is er in het nieuws zeer veel ophef over het stijgende inschrijvingsgeld.
Zelf vind ik dit ook zeer verkeerd. Waarom zou je een student meer laten betalen omdat zij willen studeren? Waarom iemand die iets wil maken van zijn leven en meer wil dan een middelbaar diploma meer laten betalen? Dit zijn vragen die bij me opkomen wanneer ik dit onderwerp in het nieuws zie verschijnen.
Ook de minder bedeelden worden hier weer benadeeld. Zij hebben meestal al meer moeite om schoolgeld te kunnen betalen en moeten hier dan al veel voor laten, nu maakt de regering het voor deze mensen nog moeilijker! Ze kunnen dan wel zeggen dat ze onderwijs betaalbaar willen houden maar hoe kan dit wanneer ze de kost laten stijgen?
Ik vind het zeer jammer dat de overheid, wanneer er besparingen doorgevoerd worden, het onderwijs hiervoor straft. Het onderwijs is misschien nog het enige wat sommigen zekerheid biedt in het leven, omdat het lager- en kleuteronderwijs zo goed als gratis is. Als men dan ook daarvoor al gaat moeten betalen, vraag ik me af waar we nog van kunnen genieten.
Het inschrijvingsgeld mag dan wel onder de €1000 blijven, maar wat de regering hierbij wel vergeet, is dat dat niet het enige is wat we moeten betalen. Ook moeten we nog eens onze boeken betalen, verschillende uitstappen, verblijfplaatsen voor studenten (kamers, peda,...) en alle andere kosten die eraan verbonden zijn.
Ik vind dit vooral zeer jammer en toont ook weer hoe onze samenleving in elkaar zit.
Er is al een grote kloof tussen arm en rijk en dit maakt de kloof steeds groter. Arm wordt armer, rijk wordt rijker.. (Bron artikel: GoPress)
(GoPress, 2014)
'Inleveren voor of tegen het neoliberalisme'
In de les kregen we de opdracht om dit artikel van Paul Verhaeghe te lezen en hier enkele opvattingen in aan te duiden waar we wel of niet akkoord mee waren. Het artikel zelf was redelijk moeilijk om te begrijpen en ik heb dit dus enkele keren moeten doornemen voor ik er iets van snapte.
Hieronder vindt u de opvattingen die mij aanspraken.
'Vandaag zijn al die dimensies verdwenen: politiekers zijn voer voor Gert Hoste, over de religie kunnen we best zwijgen en iedereen is kunstenaar.'
Met deze stelling ga ik akkoord. De dag van vandaag worden de politiekers niet echt meer serieus genomen. Wanneer er over stemmen gesproken wordt, maakt iedereen er wel eens grapjes over en worden steeds meer stemfiches beklad of gewoon niet ingevuld. We weten niet echt meer op wie we moeten stemmen omdat alle politiekers ons uiteindelijk dingen beloven die ze niet waarmaken.
Zo heb je bijvoorbeeld het pensioen, dat uiteindelijk toch wordt opgetrokken nadat politieke partijen beloofd hadden dit niet te doen. Dit zorgt voor onrust en ontevredenheid binnen de bevolking.
Ook de religie is niet meer wat ze geweest is. Vroeger vond men de kerk en religie zeer belangrijk. Katholiek zijn was dan niet uitzonderlijk. Je vond overal wel christenen die zeer overtuigd waren van hun godsdienst. Ze gingen nog allemaal naar de kerk en geloofden er heilig in dat, wanneer men een zonde beging, men direct naar de hel ging en dat er dus ook een hemel bestond. Nu is dit niet meer zo.
Hier kan ik een voorbeeld van mijn eigen leefwereld bij geven. Enkele jaren geleden hadden we voor het vak 'Godsdienst' een zeer overtuigd christen als leerkracht. Hij richtte zijn lessen altijd zeer erg op God en Jezus en was er sterk van overtuigd dat God bestond. Zo zei hij elke keer 'Ik ben er zeker van dat God bestaat, net als ik er zeker van ben dat er papier op mijn bank ligt'. Hij droeg ook steeds een foetus mee die hem de kracht gaf en hij zat in een anti-abortusbeweging. De lessen van deze leerkracht werden door de leerlingen altijd in het belachelijke getrokken en hij werd verstoten door de school, omdat de leerlingen hem niet graag hadden en altijd wel uitlachten. Dit bedoel ik dus, de jongeren van vandaag geloven niet meer en trekken alles redelijk snel in het belachelijke als het met God te maken heeft. Dit komt denk ik vooral omdat wij zeer veel bevestiging nodig hebben dat er iets aanwezig is, we geloven niet zo snel meer dingen die we niet kunnen bewijzen en het is nooit bewezen geweest dat God bestaat.
De kerk wordt niet meer zo serieus genomen en mensen 'geloven' niet echt meer. Ik bedoel natuurlijk niet dat de kerk niet meer gehoorzaamd wordt, je heb nog altijd gelovigen die elke week naar de mis gaan en soms wel eens gaan biechten, maar de jongeren van vandaag geloven niet zo snel meer. De kerk heeft ons beeld van geloven geschaad. Met alle pedofiliezaken die er al geweest zijn, geloven we niet echt meer dat de kerk een vorm van gezag heeft. Het is niet meer 'cool' om te geloven in een God.
'Een eengemaakte vrije markt zou ons betere producten en diensten aanbieden die nog goedkoper zouden zijn ook. De realiteit is exact het omgekeerde.'
Mr. Verhaeghe heeft hier volledig gelijk. Momenteel heerst het westen binnen de wereldeconomie. We produceren veel te veel, waardoor er uiteindelijk teveel overschotten zijn waar ze niets mee kunnen aanvangen. Omdat deze overschotten weggooien voor hen tot veel te veel verliezen zou leiden, verkopen ze hun producten op de markten in derdewereldlanden. Ze kunnen deze producten daar aan dumpingprijzen verkopen, waardoor de lokale boer geen schijn van kans heeft. Deze lokale boer moet teveel kosten doen om ditzelfde product te produceren, dat hij zijn prijs niet zo laag kan doen zakken. De bevolking van het derdewereldland zal dan ook beslissen om het goedkopere product te kopen, waardoor de lokale boer al snel in armoede belandt doordat hij zijn producten niet kwijt raakt. Dit kan niet zo zijn! Er moet een oplossing komen zodat derdewereldlanden ook eens wat opbrengsten kan hebben en misschien wel uit zijn armoede kan kruipen. We zouden de westerse landen moeten verbieden om hun overschotten in het zuiden te dumpen.
Een volledig vrije markt, waar iedereen even veel kansen heeft zou voor de ontwikkelingslanden een hele opluchting kunnen zijn. Ze kunnen ook meespelen op de wereldmarkt en hun producten gemakkelijker kwijtraken.
'Diepgaande sociale banden met collega's zijn daardoor nagenoeg uitgesloten, een emotionele betrokkenheid bij het werk zelf is er nog nauwelijks en al helemaal niet meer bij het bedrijf of de organisatie'
Hierover kan gediscussieerd worden. Je zal plaatsen hebben waar de collega's een zeer sterke emotionele band hebben, terwijl men op andere plaatsen elkaar niet eens kan luchten. Ik kan bij allebei wel een voorbeeld geven.
Wanneer ik kijk naar de plaatsen waar mijn moeder al gewerkt heeft, kan ik zeggen dat daar nooit echt een goede band is ontstaan tussen de collega's onderling. De meeste collega's probeerden de baas zo veel mogelijk te verleiden terwijl mijn moeder haar werk goed probeerde te doen. Er was geen sprake van oprechte vriendelijkheid en oprechte interesse. Op haar laatste werkplaats bijvoorbeeld, was de bazin het jaloerse type die niet wou dat haar werknemers te dicht bij haar man kwamen. Ze zou er alles aan doen om deze persoon zo snel mogelijk buiten te pesten. Achterbaks gedrag was niet ver te zoeken en de werkgevers hadden allebei wel twee gezichten. Zolang ze hun werknemer maar konden uitbuiten en zo ver mogelijk laten gaan, tot het niet meer ging. Had deze persoon last van fysieke pijn door het werk, zouden ze dit niet erkennen. Kort samengevat, er viel bijna niet samen te werken met deze mensen.
Mijn vader daarentegen, werkt al de hele tijd op dezelfde plaats. De banden met de collega's zijn hier redelijk sterk en men kan wel tegen een opmerking van elkaar. Het is natuurlijk niet zo dat zij ook beste vrienden zijn, maar er wordt wel goed met elkaar om gegaan. Zo wordt er zeer veel gepraat over dingen die niet over het werk gaan en zullen ze zich altijd kunnen amuseren. Ze maken grapjes over van alles en nog wat, terwijl het werk hieronder niet lijdt. Frustraties kunnen gemakkelijk geuit worden en hierna kan er weer gemakkelijk verder gewerkt worden.
Met deze voorbeelden wil ik dus bewijzen dat het te zien is waar je gaat. Het zal niet altijd rozengeur en maneschijn zijn op het werk, maar je kan er altijd proberen het beste van te maken. Als jij natuurlijk de enige partij bent die hier iets aan wil doen en de anderen geven er gewoon geen aandacht aan, dan kan je er natuurlijk ook niets aan doen. Dan zal het praktisch onmogelijk zijn om een goede relatie op te bouwen met je collega's en werkgevers.
'Het doel is materiële winst, de daarbij behorende deugd hebzucht'
Jammer genoeg is deze opvatting waar. Wat we ook doen, het belangrijkste is dat we er een materiële winst uit halen. We gaan niet meer werken omdat we graag werken, we gaan werken omdat we geld willen verdienen. We zijn niet meer tevreden met een uurloon van €10, maar willen steeds maar meer. Vriendschappen zijn niet meer volledig onschuldig, de ene zal steeds meer willen bereiken dan de ander, zodat hierover opgeschept kan worden. De ander zal zich al snel achteruitgeduwd voelen en ook meer willen verdienen, bereiken dan de ander en zo komt er een strijd. Het materiële is belangrijker geworden dan het geestelijke, het niet materiële. We moeten altijd iets 'krijgen', iets wat we kunnen vastnemen. De term vriendschap en liefde worden in de waan gelaten, bevestiging van anderen betekent niets, zolang we het niet materieel ondervinden.
Is dit niet jammer? Vroeger stonden persoonlijke waarden op de eerste plaats. Het was belangrijk dat je je goed in je vel voelde, het maakte niet uit hoeveel je verdiende. Natuurlijk was het ook niet de bedoeling dat je het minste van het minste verdiende, maar er werd geen probleem van gemaakt en men was niet jaloers op de ander die wat meer kreeg. Het was vooral belangrijk dat er een sterke familiale band was, wat er nu niet meer is. Nu draait alles om geld.
Zo, ik hoop dat jullie een beetje meer begrijpen wat mijn visies zijn op bepaalde opvattingen van Paul Verhaeghe, moesten jullie een ander idee hebben, aarzel niet en gooi dit maar op mijn blog!
(Paul Verhaeghe, 2012)
